Als ik zo tussendoor even YouTube moet ik vaak denken aan mijn woordenboeken. Woordenboeken? Ja, woordenboeken. Als ik tijdens mijn studie - maar het gebeurt ook nu nog wel - met de Petit Robert (de Franse Van Dale) in mijn handen zat om een woord op te zoeken kwam ik tien tegen één een woord tegen dat me óók heel leuk leek, en voor ik het wist was ik tegelspringend in een compleet andere wereld terechtgekomen. Een paar stappen verder verwijderd van mijn oorspronkelijke doel, een paar woorden dichter bij de gedroomde wijsheid.
Wat ik vanmorgen op YouTube zocht weet ik niet meer precies, maar mijn oog viel op Charles Aznavour en via dat filmpje kwam ik uit bij Paris au Mois D'août. Parijs in augustus. Ik denk aan een bezoek aan die stad. En zoals dat met herinneringen gaat: ze komen nooit uitsluitend als gedachten. Nooit alleen in beelden. Ik ruik weer wat ik rook, de eerste geuren van de herfst in de vroege ochtend. De ademrondjes in de lucht. Mijn neus is het allereerste herinneringszintuig. Ik hoor de ochtendgeluiden, de avondstappen naar en van de restaurants. En zie de kleding die ik toen droeg. Pied de poule. Zwart-witte tijdloosheid. Nog steeds een liefde. Onsterfelijk met Chanel (No. 5) en (Miss) Dior.
Parijs in augustus. Ja.
Ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten