Dicht

Op mijn tijdlijn op Twitter stuitte ik gisterenavond op een geretweet gedichtje van Merel Morre, stadsdichter in Eindhoven.

Dit was het:
 

als ik dingen

denk te durven
grijpt juist de angst
me bij de lurven
en als ik dingen
beter laat
dan nooit

Het cadeautje zit natuurlijk in de laatste twee regels: de uitdrukking 'beter laat dan nooit', waarin het bijwoord 'laat' wordt gebruikt als werkwoord. Mooi gevonden.

Toen ik de tekst las, las ik de tweede zin per ongeluk als: 'durf te denken'. En op dat moment gingen rijm en metrum in mijn hoofd klussen, dat is bijna een automatisme, ik ga meteen schetsen, schuiven en schaven. Ik heb dan ook wat afgemetrumd in mijn leven. 

Misschien gaat Merel heel erg gillen nu ik aan haar kunstwerk heb gezeten, maar dit rolde vannacht uit mijn gedachten: 

als ik dingen

durf te denken

gaat juist de hoop

in mij aan ’t zwenken

maar ga ik zingen

beter vroeg

ik nooit

En het is heel erg waar. 

(Gaat ze gillen, dan kom ik daar overigens snel achter, want ik heb het ook op Twitter gezet. Hoor je binnenkort niets meer van me, dan is het (niet goed) afgelopen. Fijn dat ik je heb gekend en o wat hebben we gelachen samen. Don't forget to feed the cat.) (Niet dat ik een kat heb.)