Ik kende hem als oprichter en dirigent van the Academy of Ancient Music. Namen die destijds (hij gaf in 2006 het stokje over) in één adem genoemd werden: 'Huppelepup, uitgevoerd door the Academy of Ancient Music onder leiding van Christopher Hogwood.' Zijn uitvoeringen komen, gelukkig, nog vaak langs en ik betrap mezelf erop dat ik zijn naam alvast in mijn hoofd fluister als ik dat zinnetje hoor. Hogwood wilde dat oude muziek zo authentiek mogelijk - op oude instrumenten - werd uitgevoerd. Maar hij dirigeerde ook opera's. Hij was klavecinist (mooi woord), musicoloog, won vele prijzen, en gaf ook veel lezingen.
Gisteren overleed hij, na een slepende ziekte. Voor de NOS blijkbaar niet belangrijk genoeg om het te vermelden, ik hoorde het vanmorgen op Radio 4 (dat tegenwoordig ergens NPO bij de naam heeft staan, kan er nog niet echt aan wennen). Heb er even wat Engelse sites op nageslagen, zoals die van The Guardian. Man van grote verdiensten. Van wie de dood voelt als het einde van een tijdperk. Een aimabel mens ook. In de woorden van de voorzitter van het orkest: 'He made music and made friends with equal, infectious enthusiasm'. Prachtig.
Ik weet er nog niet een nanostukje van. Maar ik sta vandaag graag even bij hem stil. Met iets uit de Messiah van Händel. Volgens BBC Music Magazine behoort Hogwoods opname uit 1980 (deze is uit 1982) tot 'the top 50 recordings of all time'.
Zijn naam moet genoemd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten