Spin

Vlak - en als ik 'vlak' zeg, dan bedoel ik vlak - voor mijn raam is een zelfbedieningssnackbar geopend. Een spin (ik weet niet wat voor merk) heeft ervoor gekozen om een maaltijd in te pakken voor later. Het is een wit pakketje en er steken een paar sprietige pootjes uit. Een niet al te snugger insect besloot nét iets te dichtbij een ommetje te maken. 'Moeder, ik ga éven een luchtje scheppen!' 'Prima vader, zet ik vast koffie.'

 

De spin - ik ga er even vanuit dat het een damesspin is, laten we haar Gerda noemen - kan niet anders dan een nazaat van Sebastiaan zijn, want o, wat zit zij daar druk te weven. Razendsnel vliegen haar pootjes heen en weer, waarbij de prooi steeds meer wordt getransformeerd tot een mummie. Mijn gedachten gaan aan de wandel. Zouden spinnen hobby's hebben? En zouden sommige daarvan ook ineens weer helemaal hip zijn? Nu weven spinnen natuurlijk altijd, maar wie weet wisselen ze wel kekke patronen uit. 'Wat ik gisteren toch heb zitten weven, ik zet het straks op Spinterest!' Een andere optie is dat een van de kinderen meedoet aan de schoolmusical met als thema het Oude Egypte. 'Mam, hebben wij nog ergens een mummie liggen?' 'Nee kind, maar ik weef er wel even snel een'.

 

Nadat ze haar prooi zorgvuldig heeft ingekapseld begeeft Gerda zich behoedzaam naar het epicentrum van haar marteldomein. Telkens als ik naar het raam kijk heeft ze zich verplaatst. Misschien heeft ze me gezien en speelt ze Anna Maria Koekoek, want bij elke blik zit ze muisstil nonchalant voor zich uit te fluiten, alsof ze al uren zo zit. Op haar troon aangekomen blijft ze even zitten ... eh ... spinnen, maar Gerda is niet van het geduldige soort. Al snel heeft ze genoeg van het gelanterfant op de vierkante millimeter en besluit ze om maar weer eens te gaan kijken of haar maaltijd er nog altijd zo leuk ingepakt bij ligt als ze deze heeft achtergelaten. Dat blijkt zo te zijn. Misschien is ze bang dat een luie spin zonder hobby's er met haar kunstwerk vandoor gaat, want ze wandelt met prooi en al terug naar haar eigen plek. En daar zit zij nu alweer een tijdje, haar mummie in haar armen. 

 

Dat geeft het plaatje meteen ook iets aandoenlijks. Misschien dacht ze helemaal niet aan eten, maar wou ze alleen maar haar nieuwe baby een warme jas geven. En zit ze nu in haar eigen spinnenstilte een wiegeliedje te zingen ...