Ik ben heel erg van de herfst. Iedereen heeft bij dat seizoen natuurlijk een eigen beeld in het hoofd. Het mijne is dat van een droog zonnetje, knisperend blad, en ademkringen in de ochtend en avond. Wollenplaidjesherfst. Warmewijnherfst. Appeltaartenherfst.
Ik schreef er vorig jaar oktober een blogje over op mijn zakelijke site. Toen waaide het stevig, nu kijk ik naar een bladstilleven. Het is nog te warm voor opgeslagen kragen, maar het is allemaal aanstaande. Het hangt in de lucht. In kleuren én in klanken. Want ook in de muziek wordt er volop geherfst en geseptemberd (ik was op Neil Diamond vroeger, maar die verschrikkelijke glitterbloezen en -jasjes begreep ik toen al niet). Dat houdt echt niet op bij de dode bladeren van Yves Montand.
Earth, Wind & Fire heeft het trouwens over gisteren, hoor ik. Laat 21 september 2014 nou eens een heel bijzondere dag zijn ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten