Telegram

Vanmorgen Telegram op mijn telefoon geïnstalleerd (vroeger moest je daar nog 'mobiele' bij zetten, tegenwoordig moet je eerder specificeren als het om je vaste telefoon gaat, want dat is een uitstervend fenomeen) (je installeert er trouwens ook niets op, maar dit terzijde) (ja, telefoonnummers) (maar dat is natuurlijk niet echt installeren).

Prachtige naam. Duidelijk ook. What you hear is what you get. Iets schrijven. En dat dan naar een plaats 'op afstand' sturen (lang leve het Oudgrieks). Zo heette het vroeger al, als er iemand moest uitrukken om verre familie, zakenpartners of geliefden van tijding (goed of slecht) te voorzien. Zoon geboren. Heet Kees. STOP. Zaak aanstonds failliet. STOP. Ik heb u in stilte lief. STOP. En via een grote lus met allerlei cryptische en kijkonseensgekwezennamen zijn we gewoon weer terug bij die oeroude gedachte.

Gisteren is de app massaal gedownload. Ik deed het vanmorgen (en schreef erover op mijn werksite). En terwijl ik dit tik ploppen er zo nu en dan 'contacten' binnen die dat ook hebben gedaan. Ik moet nog even uitvogelen hoe het werkt. Volgens mij vallen alleen mensen binnen die ik in mijn eigen telefoon heb staan én die de landcode voor hun nummer hebben gezet.

Er hangt iets ouderwets én geheims omheen. Dat voor iemand maar nét dat ene zetje kan zijn om een ander mooie woorden te schrijven die nu, uit angst voor rondzwerverij, binnenspens/-toetsenbords blijven. Ik noem maar even een voorbeeld. Dat vind ik ook zonder anonimiteit best een beetje valentijnerig, maar dan voor alle dagen. En daar word je nooit te oud voor. Ik tenminste niet.