Afgelopen week stierf Claudio Abbado. Groot dirigent. Bijzondere mens. Wars van ijdelheid, zo lees ik overal. Geroemd om zijn vriendelijke, zachte stijl.
In 2012 dirigeerde hij het Requiem van Mozart tijdens het Lucerne Festival. Prachtige bezetting met onder andere de mooie bas René Pape en de contra-alt Sara Mingardo. Aan het eind is Abbado, inmiddels al erg broos, zichtbaar geroerd. Secondenlang blijft hij staan. Je ziet voor je, maar dat weten we natuurlijk niet, dat hij denkt aan zijn eigen Requiem.
Met het Recordare - gedenken, herinneren - uit diezelfde uitvoering krijg je mij elke keer weer in de zakdoeken. - Ik zie dat het filmpje Op YouTube vanwege een auteursrechtenschending is verwijderd :-(. Dat gaat natuurlijk niet veranderen, maar ik laat de link toch maar even staan voor je-weet-het-niet. -
(Laat het nou toevallig vandaag ook Mozarts verjaardag zijn! Ik lees dat zojuist in een tweet van @Spinazieacademi).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten