Keper

Had de zon nou nog uitbundig geschenen, dan was het gevoel misschien anders. Maar het wolkt en voorspellingen gaan over regen en onweer. En als het dan eind augustus is en een nieuw academisch jaar dient zich aan, dan valt in mijn hoofd vast het eerste blaadje. En dan niet vanwege de veranderende wind.

Oud & Nieuw. Het zal een relikwie uit mijn studietijd zijn dat ik de grens tussen augustus en september misschien wel méér als een jaarwisseling beschouw dan wat de kalender en de commercie me voorschotelen. Op 1 januari gebeuren er echt geen andere dingen dan op 31 december, het weer is hetzelfde en iedereen moet, los van een vrij dagje links of rechts, gewoon werken. Maar in september maakt de lethargie van de zomer plaats voor nieuwe energie (bij elkaar gesprokkeld in een ver heet land of op een dichtbije camping), doemen plannen op om alles op de keper te beschouwen en gaat er altijd wel ergens een bezem door. Klein grut meldt zich voor het eerst aan de poorten van het lerende leven, groot grut bereidt zich voor op de sprong daarná, grootgrut terroriseert moeders door strategisch piet en pepernoot zó in de winkelpaden te verwerken dat tegen de tijd dat de goedheiligman echt aanmeert het gros van het kroost door een kinderpsycholoog behandeld moet worden. En op kantoor is zo'n beetje elke 'hé vakantieganger' weer achter zijn bureau geschoven. Rust wordt weer regelmaat.

De zomer hier ter plaatse bracht veel  Oud. Namen, gebeurtenissen, herinneringen. Zigzaggend tussen heel lang en nog niet zo lang geleden. Soms in gekoesterde nostalgie, soms de innerlijke drang aanwakkerend om dit leven vooral voorwaarts te leven. En nu staat ook Nieuw voor de deur, omdat dat nu eenmaal ieder jaar zo is. Ik zeg: tijd om keper te poetsen.