Kommt ihr Töchter

Van 21 januari tot en met 1 februari vindt het International Film Festival Rotterdam plaats, neusje van de zalm voor liefhebbers van onafhankelijke, eigenzinnige films. Dit jaar gaan (/gingen) tijdens het festival onder de naam IFFR LIVE vijf films in première die tegelijkertijd in 34 filmtheaters in heel Europa worden vertoond. Ook online kan er meegekeken worden. En via de hashtag #livecinema gaan kijkers aller landen met elkaar in gesprek.

Monique

En ja, er is weer een lijstje. Populairste meisjes- en jongensnamen van het afgelopen jaar.

Er is het afgelopen jaar maar één baby Monique genoemd. Dat lijkt mij een goede zaak. Een potje allemaal hetzelfde heten, ik moet er niet aan denken. Niet dat ik niet hele bataljons Moniquen ken. Toen ik geboren werd (de twee opa's en oma's waren inmiddels 'uitverkocht' en dan kom je al snel in de vrije sector) was de naam erg in opkomst. 700 meisjes werden ermee getooid en de jaren daarna werden dat er alleen maar meer. Dus ja, dan zit je er makkelijk mee in de klas (middelbare school niet, trouwens, bedenk ik me nu) of heb je er een op je werk. En dat brengt je dan weer bij de bijnamologie. Want 'Monique' roepen heeft dan niet zo veel zin. Omdat ze allemaal reageren bij het vermoeden van iets leuks, en denken 'het zal die andere wel zijn' in het tegenovergestelde geval.

Eén Monique vorig jaar. Benieuwd of ze haar op enig moment ook Gerard gaan noemen.

 

Un jour, un jour

Sinds gisteren zingt een lied door mijn hoofd. In 1971 kwam de lp 'Ferrat chante Aragon' uit. Mijn broer kocht hem en ik luisterde mee. Niet gehinderd door enige kennis van het Frans vond ik de muziek gewoon mooi. En ja, de liefde voor de taal, die ongetwijfeld al sluimerde, werd wellicht toen voorzichtig wakker gekust.

Jean Ferrat werd hier bij het grote publiek waarschijnlijk het meest bekend door zijn 'La Montagne' (1964), dat door Friso Wiegersma, de partner van Wim Sonneveld, heel mooi vertaald werd in 'Het Dorp'. Ferrat schreef veel van zijn liedjes zelf, maar zong ook teksten van anderen. Vooral van schrijver en dichter Louis Aragon. Hun namen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ook al vanwege hun geëngageerdheid.  

Naarmate ik de taal beter begon te begrijpen vielen de teksten meer en meer op hun plek. En sinds gisteren zingt het 'Un jour, un jour' in mijn hoofd. Een aanklacht tegen de Spaanse Burgeroorlog. En een hommage aan Federico García Lorca die tijdens die oorlog werd gedood door aanhangers van Franco. 

Ondanks alle verschrikkingen van de oorlog spreekt het refrein over hoop. Want er komt een dag ... een dag met een gouden gloed. Waarop mensen elkaar beminnen. En een vogel zingt op de allerhoogste tak.

Ik hoop het. Ik hoop het. 

Blik (2)

Ik ben er niet altijd even goed in van kribjes te scheiden - what's in an expression - en ook een jaar afsluiten is afscheid nemen. Alsof, zoiets zal het wel zijn, ik me daarmee losmaak van wat het aan leuks heeft gebracht (wat natuurlijk flauwekul is). Maar ik heb aan de andere kant wel altijd heel erg zin in Nieuw. Want om de hoek wachten ervaringen die ik nog niet ken.

Het was een bijzonder jaar, 2014. Blikken.