Stenen

Gesprek met kennis (via de mail). Niet tevreden met haar werk. Te veel oude patronen in de organisatie, te weinig cohesie om daadwerkelijk samen vooruit te gaan. Maar ja. Wel vaste baan. Dus ja. Nou ja.

Het mooie Nederlandse woord 'comfortzone' ging zich er in mijn hoofd mee bemoeien. Zo plat als het is: als je verandering wilt, maar niets aanraakt, gaat er niets gebeuren. Weet ik zelf ook. Het belt nooit aan (wie mij goed kent zal dat zinnetje herkennen).

Ik schreef haar terug. Over wensen. En van daaruit terugrekenend over willen. Doen. Gaan. Actie. Beweging. En de bereidheid om stenen te verplaatsen.

En bij dat laatste zag ik ineens mijn huis voor me. Want hier worden letterlijk stenen verplaatst. En o, wat schept dat een ruimte. In het huis is één ding, maar ook in het hoofd zwaaien nieuwe ideeën.
Waaien andere briezen.
En aaien nog niet te plaatsen gedachten langs bestaande opstellingen.


Bram Vermeulen schreef:
'Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen'.

Dat is wat het is.