Dat je in een supermarkt loopt. Dat je twee (onbekende) dames hoort praten.
Dat je nog nét opvangt: ' ... dan gaan we samen happen!'
Dat je, voorbijwandelend, denkt dat ze je aankijken en dan vraagt: 'Ik hoor gezellige plannen?'
Dat je dan een verwarrend antwoord krijgt: 'We hebben allebei een angststoornis.'
Dat je het verhaal van de angststoornis te horen krijgt, dat eindigt met die ene zin die helemaal niet over eten gaat, maar over adem.
Dat je het allemaal natuurlijk heel erg vindt en toch tegelijkertijd denkt: het begin was anders.
Van die dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten