Lachen

De Turkse vice-premier heeft liever niet dat vrouwen in het openbaar hardop lachen. 'Ter bescherming van de morele waarden', zo luidt het. Ze moeten kuisheid uitstralen. En geen uitlokkend gedrag vertonen.

Ik ben hartstikke schuldig. En dagelijks komt daar een laagje schuld bovenop, de ene dag van een heel decente signatuur, de andere dag met een paar scheppen tegelijk. En ik ben van plan dat nog heel erg verschrikkelijk lang zo te houden.

Nationaal verdriet

Wat een dag gisteren. Ik heb er even over gedaan om het te 'duiden'. Want wat is dat verdriet? Voor veel mensen geldt, voor mij gold: ik ken de slachtoffers niet, en toch zat er een knoop in mijn maag. Daar heb ik een tijdje over zitten nadenken. Ik was zeer onder de indruk van de toespraak van minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans, omdat ik daar niet een functionaris, maar de mens in die functionaris hoorde praten. Maar het kreeg pas echt een beetje vorm toen ik de indrukwekkende beelden in Eindhoven zag. Zo zorgvuldig, zo echt, zo mooi. Willem-Alexander die de hand van Máxima vasthield. Minister Timmermans die een nabestaande liefdevol omarmde.


En al zitten er ook kanten aan waarvan ik nog niet zo goed weet wat ik ermee moet - bij collectiviteit vrees ik hier en daar ook altijd een beetje sensatiezucht en geforceerde tranen -, ik heb het nu voor mezelf kunnen benoemen.

(De foto die erbij stond heb ik weggehaald omdat er anno 2019 ineens auteursrechtenpaniek is losgebroken.)

Zomer

"Als je de hele dag in de airco zit krijg je het net zo goed warm, hoor."
"Gewoon lekker binnen blijven, dat is nog het beste."
"Het is hier altijd meteen zo extreem, eerst is het gewoon fris en nou is het inééns hartstikke heet."

Het is zomer in Nederland. Echt zomer. Ideale gelegenheid om allerlei weerfilosofische uitspraken te debiteren. En ik hoor mezelf eraan meedoen.

Maar sinds gisteren ben ik de zomer echt in gegaan. En heb ik de warmte omarmd. Last zit in weerstand, daarom ga ik mee met de stroom. Nou ja, stroom, er stroomt niet zo heel erg veel met deze warmte, máár ik stel mij een terras met een briesje voor. En een dramatic view. De schaduw van een eeuwenoude boom valt over de tafel. En op die tafel staat een verfrissend glas wijn. Met wat leuk gesnack eromheen.

Het is zomer. Été. Verano. Estate. Haf. Καλοκαίρι. Verão. Summer.
Heerlijk.
In alle talen.

Orde van de dag

Het kan natuurlijk gewoon aan mij liggen. Zo in iets opgaan dat alles ermee valt of staat, het ligt nu eenmaal niet zo in mijn aard. Oké, ik laat mijn favoriete bas-bariton uit 'Cymru' even buiten beschouwing, dat is een héél ander verhaal, maar verder, nee.

Dus ik denk: ja, we hebben niet gewonnen. En toen?

Het is mooi weer.
De zomervakantie begint.
Er staan leuke afspraken in de agenda.
Terrassen wachten op ontmoetingen.
Het hangt in de lucht. Je hoeft het er alleen maar uit te plukken.

Dus hop. Die zomer in.
Met de zomer in het hoofd.