Stille Omgang

Wat heerlijk als de ochtend nog helemaal van jou is. Als de wereld om je heen alleen maar héél zachtjes fluistert. En alle geluiden die er toch zijn weten: we doen het niet hardop.

Ik moest aan die stilte denken toen ik las over de Stille Omgang in Amsterdam. Die wordt jaarlijks gehouden. Mijn vader en mijn oudste broer liepen vroeger vaak mee. Van oorsprong was het een processie die werd gehouden vanwege een wonder dat in de veertiende eeuw in de Kalverstraat zou zijn gebeurd. De Reformatie maakte aan de traditie een eind, tot ruim een eeuw geleden een paar bedevaartgangers verzonnen dat als iedereen in stilte zou lopen het geen processie meer zou zijn. En zo werd de Stille Omgang geboren.

Zo'n 6.500 mensen deden er gisteren aan mee. Dat is veel. Het gaat natuurlijk allang niet meer om het wonder. Misschien voor veel van de deelnemers ook niet eens om geloof. Ik zie voor me dat zo'n stille wandeling beantwoordt aan een behoefte aan tijd voor iets eigens. Aan contemplatie. Aan ruimte om die overrompelende wereld even te laten voor wat hij is. Een wereld waarin zo veel níét zeker is - en waar steeds meer veilige huizen omvallen - dat een traditie een dankbare houvast biedt.

Volgend jaar ga ik mee.